Een verlaten markt op een donkere avond

Kalém

Hij keek naar hoe ze de deur van het slot haalde en liep toen langs haar heen naar binnen, wel zo dat hij haar net aanraakte en zijn kleren langs de hare scheurde. Vinal schoot meteen achter hem aan, bij een waarschuwend gegrom van Kalém hield hij stil. Hij wist dat het anders een bende zou worden. Hij had nog nooit in het bij zijn van iemand anders de taal van Vinal laten merken, gewoonweg omdat hij dan voor gek verklaard werd. Toch wilde hij dat het Vinal duidelijk was dat hij er geen puinhoop van moest maken. dus liet hij zich door zijn knieën zakken. Vinal keek hem onderzoekend aan, nog is gromde hij waarschuwend. Meteen verplaatste VInal zich naar hem toe. HIj greep Vinal bij zijn oor en drukte zijn kop op de grond. Toen boorde hij zijn zacht bruine ogen diep in de ogen van Vinal. Tot deze een zachte jank liet horen. HIj liet zijn oor los en streelde hem zacht over zijn hals. Toen stond hij op. 'nu mag je gaan.' Meteen verdween de Korfastrôf in de schaduwen. Nu gunde ook Kalém zich de tijd om het huisje door te kijken, hij kon best goed zien in het donker. dus onderscheide hij al snel vormen en kleuren. Geintereseerd keek hij rond, liet hij zijn blik over het mubilair glijden en bleef hij hangen bij de boekenkast. De boekenkast met een hele reeks boeken. Hij liep er naar toe en liet zijn vingers over de kaften glijden. 'hmm.. je hebt een goede smaak' Zijn stem was rustig en gemeend, maar zoals alles wat hij deed wist je nooit wat hij meende, ook al merkte je er niks van.

Lissely

Ze legde de sleutel neer op het bruine bijzetkastje dat naast de deur stond en liep verder. er stond een kleine bank van een beige stof en tegenover de bank was een net zo kleine openhaard gebouwd. Het kleed dat hiertussen in lag was in rode kleuren en vertoonde oosterse tekens. Ook aan de muur hingen oosterse voorwerpen. Zo had je een grote waaier die boven de bank hing met hierop een kalligrafisch getekende tekst. Voor de bank stond een kleine salontafel, die ook een oosterse uitstraling had, deze kwam echter ergens anders vandaan. Ze liep naar de keuken die in directe verbinding stond met de kleine woonkamer. 'Wil je iets te drinken?' vroeg ze terwijl haar blik over de houten keukenkastjes gleed. 'de meeste boeken heb ik op de markt gekocht, ze hebben er echt mooie dingen, op de markt' Zei ze terwijl ze alvast twee glazen pakte. Ze ging er straal vanuit dat hij inderdaad wat te drinken wou. 'En vinal, wat krijgt die te drinken, eten? ik vraag me af of ik iets voor hem in huis heb.'

Kalém

'ja dat wil ik wel' riep hij naar de keuken en op haar antwoord over de boeken dacht hij na. 'Dan wil ik die markt ook wel is bezoeken.' Hij liep bij de kast weg en ging op een bank zitten. Hij voelde nu pas hoe moe zijn spieren eigenlijk waren, maar er aan toegeven deed hij niet. 'Vinal drinkt water en hij regeld voor zichzelf wel vlees, hij eet nooit elke dag.' Zijn zacht bruine ogen stonden moe, maar ook duidelijk geïntereseerd in alles om hem heen. Hij zag haar misschien wel als een spelletje, maar intersant vond hij haar wel. 'Heb je trouwens bier?' Herhaalde hij er schaamteloos achteraan, dat zou hem wel weer wat wakkerder krijgen. Zijn ogen gleden nog is over het interieur. Toen hij twee felgele ogen in het donker zag schitteren. 'Rustig maar Vinal' suste hij de reu.

Lissely

Ze grinnikte kort om zijn vraag. 'Voor meneer wat bier, en een bezoekje aan de markt' zei ze vrolijk. Ze trok een kast open en kek aarzelend naar de potjes en kannetjes die erin stonden. Ze pakte een bakje dat laag uitgesneden was maar breed genoeg voor Vinal om uit te drinken, hoopte ze. Deze vulde ze, alle spullen zette ze op een dienblad van licht gekleurd hout waarna ze naar de bank toe liep. Het dienblad plaatste ze op de salontafel en ze zette het bakje voor Vinal neer naast de bank, daar waar Kalém zat. Ze had twee biertjes opengetrokken en de glazen nog niet gevuld, zodat het aan hem de keuze was of hij uit een glas dronk of uit het flesje. Zelf schronk ze wat bier in een glas en ging ze naast hem zitten. 'Waarom ben je hier?' vroeg ze toen ze zat. Ze had al begrepen dat hij hier pas net was, maar waarom wist ze niet. Ze keek hem aan en voor het eerst besefte ze dat ze hem erg aardig vond, vooral de aanname die hij over de boeken had gedaan. Hij had niet getwijfeld over het feit dat de boeken de hare waren, iets wat ze zeer waardeerde. Ze bekeek hem eens even goed, eigenlijk stonden zijn ogen, buiten aardig om, ook moe. 'Het was vast een lange tocht' zei ze er dus acher aan.

Kalém

Hij pakte het flesje en schonk de inhoud in een glas. Toen pakte hij het glas van het dienblad en nam een slok van het bier. Toen ging hij gelukzalig achterover zitten, hij had eindelijk een beetje rust. 'Ik werd een beetje gek van dat ik aanbid jou omdat je status hebt gedoe, wie zijn je vrienden wie zijn dat niet?' Hij draaide zijn hoofd en keek haar aan, liet zijn blik in de hare rusten, zijn ogen leken kort te sluimeren. Toen draaide hij zijn hoofd weer van haar weg. 'Ja best wel, ik moest een omweg maken van twee dagen, niet zo heel prettig.' Hij nam nog een flinke slok van zijn bier en keek toen naar Vinal, die nog steeds in de schaduw verborgen zat. 'Vinal kom is hier' Zei hij iets wat dwingend. Vinal bewoog zich naar hem toe en ging voor hem zitten. 'drink wat' beval hij hem bijna. Vinal duwde zijn neus in het bakje en dronk het water in een paar teugen op. Toen verdween hij opnieuw in de schaduw. Kalém ging iets verzitten, zodat hij dichter bij Lissely kwam, Hij nam nog een slok en keek haar toen opnieuw aan. Er verscheen een lieve glimlach om zijn lippen. gemeend of schijn wie zal het zeggen?

Lissely

Ze luisterde naar hem en fronste toen hij vertelde over zijn vrienden, bij zijn glimlach verdween de frons echter weer. Ze keek hoe Vinal vanuit het donker naar het water kwam en dit snel opslokte. Net toen ze wou vragen of hij meer nodig had trok Vinal zich weer weg en bewoog Kalém zich iets naar haar toe. 'Wat maakte het dat je dacht dat het hier anders was?' vroeg ze terwijl ook op haar lippen een glimlach stond. Ze was vriendelijk en had snel vertrouwen in mensen, dit bracht positieve dingen mt zich mee en minder positieve dingen. Ze zei nooit dat ze niet van aandacht hield, dit deed ze wel, ze vertelde het alleen niemand, waardoor het niemand te binnenschoot. Ze zei niemand dat ze niet van jngens hield, dit schoot echter ook nooit iemand te binnen. iedereen zag haar altijd als dat brave meisje met het goede hartje, te goed voor de wereld. Maar alleen omdat haar ogen zo vriendelijk waren en haar vertrouwen zo groot was was ze nog niet braaf. Nee, dat was iets waarin mensen een grote fout wisten te maken.

Kalém

Zijn hoofd was vlak bij de hare toen hij sprak. 'Omdat ze nu niet weten waar ik ben en de wezens hier weten niet wat ik heb gedaan.' Fluisterde hij zacht. toen verplaatse hij zich opnieuw, maar nog steeds was hij vlak bij haar. Toen zijn glans leeg was zette hij het op het tafeltje. 'zeg heb je er nog een?' Er verscheen een uitdagende grijns om zijn lippen, moeheid met bier was niet zo'n hele goede combinatie, maar het maakte je wel weer wakker. hij schudde zijn haar uit zijn gezicht en keek even naar Vinal, daarna weer naar Lissely, ze was eigenlijk wel een erg mooie vrouw schoot hem te binnen, wat deed hij met mooie vrouwen? Was zij een spelletje misschien? of interseerde hij zich echt in haar kon ook? het was maar de vraag hoe hij zich bij haar ontwikkelde, in welk opzicht en met welk gevoel. maar echt van iemand gehouden? nee dat had hij nog nooit. behalve van Vinal, maar dat was anders.

Lissely

Ze zette een glimlach op die het spelletje moeiteloos meespeelde. Ze stond op en met deze beweging boog ze ies naar voren, iets, een nihiel verschil met haar andere houding, maar genoeg om door Kalém opgemerkt te worden. Ze hield wel van dit soort spelletjes, speelde ze echter niet vaak. 'Ik zla er maar direct twee meenemen zuischuit.' grapte ze terwijl ze met nogsteeds dezelfde glimlach achterom keek. 'Kan je er tenminste de komende tien minuten mee door. Ze trok de koelkast open en haalde er nog twee biertjes uit. Zelf was ze geen snelle drinker, drinken ded ze dan ook niet veel. Wat inhield dat de werking op haar een stuk groter was dan op andere. ze moest altijd opletten waneer ze meer dan drie biertjes op had. Eigenlijk zag ze het niet als een nadeel, dezelfde lol voor minder geld, in werkelijkheid. Met een plof liet ze zichzelf weer zakken in de bank. 'Zo casanova, uw drank' ze had geen moeite met praten, ook niet wanneer de gesprekken zich tot dit soort niveau wisten te verlaten.

Kalém

Hij merkte hoe ze het spel meespeelde, waardoor hij er alleen maar meer lol in kreeg. Dit met een beetje drank en hij vermaakte zich prima, normaal gesproken dronk hij nooit. Alleen op speciale gelegenheden en dat vond hij dit eigenlijk wel. Hij lachte uitdagend bij haar laatste opmerking, toen schonk hij nog een glas vol en dronk hem in een keer leeg, waarna hij het volgende flesje in het glas schonk. 'is vijf minuten ook goed?' Toen schudde hij zijn hoofd. 'nee grapje, ik zal met deze zuinig zijn hoor.' Als hij moe was en hij ging drinken, werkte het meestal wat sneller dan de bedoeling was. Ook nu begon hij het te voelen, iets wat bij hem gevaarlijk kon zijn, maar soms ook helemaal niet. Maar hij zat met een mooie vrouw op de bank Vinal was vlakbij en je kon bijna zeggen dat ze hem aan het uitdagen was, een uitdaging die hij best snel aannam als hij er zin in had. 'goh het is hier best warm' HIj haalde de zak van zijn rug en liet die naast zich op de grond zakken, toen deed hij zijn jas uit. hij had alleen daar onder een shirt die zijn armen bloot liet. zachtjes wreef hij zijn warme huid langs de hare. weer bracht hij zijn hoofd dichterbij. Zijn zacht bruine ogen liet hij langzaam in haar blik zinken. Zijn wang raakte bijna de hare, zodat hij vlak bij haar oor zat. 'je bent mooi weet je dat' fluisterde hij zacht.

Lissely

Ze grinnikte zachtjes toen hij zichzelf zachtjes tegen haar aan drukte. Ze besloot de zelfingenomen grapjes voor haar te houden, zo was ze nou weer net niet. 'Jij mag er ook wel zijn, casanova' Zei ze hem terug, waarna ze het glas oppakte en een slok nam. Haar ogen gleden naar Vinal, althans, naar de ogen die van hem zichtbaar waren. Zonder er erg in te hebben schopte ze haar schoenen uit en legde ze har voeten op de bank, met haar benen gebogen en Kalém als steun. haar hoofd leunde iets op zijn schouder. 'waarom zitten we voor een openhaard die niet brand?' vroeg ze terwijl haar ogen naar de asplek gleden. Haar arm werd iets weggedrukt tussen haar lichaam en de bank, waardoor ze een geschikte rede zag deze op zijn been te plaatsen. Ja van een uitdagend spelletje hield ze wel, ne met inwerkende drank alleen maar meer.

Kalém

Hij schoot in de lach en bleef grijzend naar haar kijken. 'ja daar heb je een punt, maar heb je het koud dan?' Hij verplaatse het glas wat hij nog steeds in zijn hand had naar zijn andere en nam nog een slok van het bier. toen drukte hij zijn wang tegen de hare en liet die zachtjes naar beneden glijden naar haar hals. Daar drukte hij een zachte kus op. toen sprong hij plots van de bank. 'Ik zal hem wel even aansteken' Het was duidelijk dat hij even nodig had om zijn evenwicht te vinden, maar dat kwam mede omdat hij doodop was samen met alcohol wat hij te snel naar binnen had gewerkt. Hij liep naar het hout en gooide het in de openhaard. 'VInal?' Meteen verscheen hij vanuit de schaduw, 'Kun je me even helpen?' De reu leek hem bijna afkeurend aan te kijken. De Korfastrôf greep de steen die Kalém inmiddels in zijn hand had tussen zijn tanden en smeet hem met zo'n kracht tegen de achterkant van de openhaard dat de vonken omhoog spaten. snel griste Kalém de steen uit het vuur en stopte hem terug in zijn riem. De haart brande, snel stond hij op en liep terug naar de bank, waar hij zich weer op liet zakken. 'zo we hebben vuur'

Lissely

Haar hoofd boog iets naar achter oen hij haar hals kuste ne toen hij opsprong verloor ook zij har evenwicht waardoor ze wankel op de bak viel. Ze lachte hardop en keek van onder hoe ook Kalém even heen en weer leek te schudden. Haar bier was op, en dat beviel haarniet dus gritste ze zijn bier van de tafel. Ze nam een slok en zette het glas weer terug op de zelfde plek. Oh, hij had het vast wel gezien, maar het was haar intentie dan ook niet geweest het onopvallend te doen. Bij het zien van het plotseling ontstaande vuur lachte ze nogmaals. 'Bravo!' riep ze de twee mannen toe, Vinal was immers ook een man. 'ik geloof dat ik in mijn eentje nog nooit zo snel een vuur heb doen ontsteken.' Opperde ze terwijl overeind krabbelde in de bank.

Kalém

tuurlijk zag hij het, het kon hem alleen niks schelen. Ze mocht er best wat van hebben en anders had hij er toch niet aan kunnen doen. 'wij hebben daar een speciaal soort steen voor en met kracht bereik je veel.' Het leek even of zijn stem geniepig oversloeg, maar als snel klonk deze weer vriendelijk en roiaal. Vinal gromde nog is en keek Kalém waarschuwend aan. Hij wist wanneer zijn baas te ver ging. opnieuw schoof hij naar Lissely toe, hij sloot zijn hand om haar gezicht en streelde zacht over haar wang. toen kwam hij dichterbij, zijn adem blies hij zacht in haar gezicht. Toen sloot hij zijn ogen en drukte hij een zachte kus op haar lippen, een lange krachtige kus. daarna liet hij haar los en liet hij zich tegen de rugleuning vallen, zijn ademhaling ging snel en oppervlakig. De spanning, opwinding en vermoeidheid, begon langzaam zijn tol te eisen, al liet hij dat totaal nog niet merken. Maar als je hem goed kende en je zou langer naar hem kijken, zou je het zien. Hij pakte haar hand en streek zacht met zijn vingers over haar arm.

Lissely

Ze bekeek hem terwijl hij daar stond onderzocht hem en probeerde het gevormde beeld op te slaan. Toen hij nogmaals naast haar zat liet z ehem volledig toe. Ze was blij dat zijn adem niet stonk maar rook naar, ze wist niet waar het naar rook, het rook goed. Zonder er erg in te hebben kuste ze terug, ze kuste tot hij zich terug trok en keek hem toen weer goed aan. Zijn gelaatstrekken leken extra benadrukt, iets ingezakt, wat aantoonde da hij moe was. Iets wat haa ral eerder was opgevallen. De hand die in de zijne zat ruste tevrede terwijl de duim over zijn hand heen wreef. Ze keek van zijn rode haar weer naar zijn gezicht en besloot dat alles voor vandaag wel genoeg was. Ze kwam dichter bij en drukte een kus op zijn lippen, een korte kus. 'Ik ga een bed voor je klaar maken.' zei ze terwijl ze op slechts een paar cm van zijn gezicht af hing. Ze had een arm op de bank laten steunen en de andere op de leuning, weer gaf ze een kus en pas daarna bracht ze haar hoofd omhoog. Onder har bed had ze en matras liggen voor visite, deze had ze tot nu toe nog niet vaak gebruikt.

Kalém

HIj keek haar rustig aan, hij zou best wat rust kunnen gebruiken, maar veel zin had hij daar niet in. Toch knikte hij maar. Hij keek naar Vinal die zijn tanden had ontbloot en hem bijna woest stond aan te kijken. Kalém grijnsde hem alleen maar toe, vormde met zijn houding een verontschuldiging. hij voelde hoe zijn hersens bedoeseld werden, zonder dat hij daar erg in had. hij was bijna weg gegleden, toen hij doorkreeg dat hij nog steeds op de bank zat. er ging een rilling door zijn lijf en hij sprong overeind, zodat het niet weer zou gebeuren. 'kan ik je ergens mij helpen?' vroeg hij kalm en hartelijk. hij schudde zijn haar uit zijn ogen en wachtte tot dat bedoezelde gevoel uit zijn hersens trok. toen keek hij naar Lissely zijn ogen gleden over haar lichaam. 'en waar slaap jij?' vroeg hij opnieuw schaamteloos.

Lissely

Bij zijn woorden moest ze wederom lachen, een eigenschap van haar die versterpt werd door drank, lachen. 'Je mag me helpen het matras te verplaatsen, dan kan je gelijk mijn bed zien casanova' zei ze met een lach op haar gezicht. Hij zat goed vast aan die naam, zeker nu ze haar zinnen erop had gezet. Ze opende een deur bij de keuken, waarbij nog en afgesloten kamer zichtbaar werd. Het was een vierkante kamer met een tweepersoonsbed tegen een zijkant gedrukt en met een kast in een hoek. tussen het bed en de muur die aan de andere kant stond zat flink wat plek, genoeg plek voor een matras. 'Je kan gezellig hier komen slapen casanova' zei ze terwijlz e op haar hurken ging om het bed vast te grijpen. 'Als jij de andere kant vast pakt kunnen we deze uitschuiven, dan kan jij hier liggen.' Zei ze vriendelijk en vooral vrolijk. 'Ik moet je waarschuwen voor de kou die hier s'avonds binnendringt, natuurlijk krijg je twee dekens, gebruik ze goed' terwijl ze dit zei moest ze lachen. Zelf sliep ze onder een deken, ze sliep beter in een koele ruimte.

kalém

Hij hielp met het bed verslepen en plaatste het tussen de kast en het andere bed. Hij lachte toen ze het over twee dekens had. 'ik denk dat ik er maar een nodig ben hoor, ik ben buiten slapen gewend.' zei hij er grinnikend achteraan. Vinal volgde hen op een klein meter afstand. hij rolde zich naast het voeteneind van het matras op. Kalém pakte een deken en legde die over het matras. toen duwde hij Vinal een klein beetje aan de kant. 'straks krijg je een voet in je buik gekke reu' hij liep naar Lissely en drukke nog een kus op haar wang. toen liet hij zich op het matras vallen. zo bleef hij een tijdje liggen.

Lissely

terwijl hij lag hing ze over hem hen om een van haar kussens te pakken, deze gooide ze met een grote grijns ik zijn gezicht. 'Hier casanova, een kussen' Ze bracht haarzelf omhoog en liep de kamer weer uit. 'Zo terug' zei ze nog voor zew de deur uit liep. Ze pakte de glazen en zette deze op het aanrecht, ook de flesjes zette ze hier neer Ze dacht even na en pakte toen nog snel twee biertjes uit de kast, aannemend dat dat geen kwaad kon en nam de bieropener mee. Toen ze in de deuropening stond hield ze stil. 'Vangen casanova!' riep ze terwijl ze een van de biertjes naar hem toe gooide. Ze gooide de bieropener en daarna ook haar biertje naar hem toe. Het was al laat en ze was niet van plan nog terug te gaan naar de woonkamer, om die rede liep ze naar haar kast en trok ze hier een nachtjapon uit. Zonder schaamte knoopte ze haar jurk los en liet ze deze van zich af glijden, waarna ze de pyama over haar hoofd aantrok. Ze draaide zich om en keek weer naar Kalém. Pas hierna klom ze zelf ook op bed.

kalém

Hij ving de flesjes behendig op, ook met zijn evenwichtsprobleem van deze avond. hij pakte de opener en maakte beide flesjes open. Toen keek hij op, naar hoe ze zich uitklede. Zijn ogen gleden over haar lichaam todat ze weer langs hem liep. toen reikte hij haar ook een biertje toe. hij zette het flesje aan zijn lippen en dronk er wat uit. Toen grijnsde hij vrolijk. 'Goh wat grappig eigenlijk, ik kom hier niets vemoedend in de stad en nu zit ik bij jou in huis.' HIj schoot in de lach, wat nog een grom van Vinal veroorzaakte. 'rustig maar chagerijn.' zei hij iets wat grappend, toen keek hij weer naar Lissely, hij boog zich over de rand van haar bed. zachtjes streek hij over haar blote benen. 'Je bent echt heel mooi' zei hij nog is, heel zacht. hij liet zich achterover vallen op het matras en keek naar het plafon, zijn ademhaling ging nog steeds sneller dan gewoonlijk.

Lissely

Ze grinnkte en pakte een van de bierflesjes, zette deze aan haar mond en nam twee grote slokken. 'Jij zit hier, omdat ik zo aller vriendleijkst was om jou op te vangen' zei ze terwijl ze haar vinger dreigend naar hem uit stak, weer moest ze lachen waarna haar arm weer naar haar zijde toe ging. Toen ze zijn hand op haar been voelde deed ze haar ogen kort dicht en genoot ze van het moment. Als antwoord op zijn compliment boog ze voorover en zette ze haar hand aan de andere kant van zijn gezicht. Rustig gaf ze hem een kus op zijn mond. 'Dankje casanova' zei ze hem met een glimlach, waarna ze weer haar eigen kussen opzocht. Ze moest zeggen dat, nu ze zo lagen, gezleschap thuis hebben eigenlijk zo slecht nog niet was. Ze haalde een hand door haar haar en keek daarna in de spiegel die bij haar voeteneind aan de muur hing. haar haar zat los en wat warrig, normaliter had ze er een vlecht in gedaan, nu niet.

Kalém

Hij sloot zijn ogen toen ze hem een kus gaf, daarna liet hij het laatste beetje bier naar binnen glijden. Opnieuw liet hij zich op zijn kussen vallen. Hij wilde bijna weer wat zeggen toen Vinal boven op hem sprong. Zijn poten had hij op zijn borst gedrukt en zijn fel gele ogen keken hem doordringend aan. Hij ontbloote zijn tanden en gromde dreigend. 'Sorry vriend' zei hij rustig, niet echt onder de indruk van het spectakel wat Vinal gaf. Hij ontspande zijn spieren en knikte Vinal toe. Meteen sprong hij weer van zijn buik, hij rolde zich opnieuw op bij het voeteneind. 'Weltruste' fluisterde kalém zacht. Voor het zachte gesis van Vinal door de ruimte klonk, het was een zacht melodieus gesis. Eentje die hij altijd gebruikte als Kalém niet kon slapen. Toen zonk hij weg in een droomloze diepe slaap, ver weg van waar hij zich bevond. Na een tijdje stopte het gesis, Vinal tilde kort zijn kop op. HIj keek van Lissely naar Kalém en weer terug. Toen legde hij zijn kop op zijn voorpoten en sloot zijn ogen.

Lissely

Met haar ogen gesloten luisterde ze naar de ademhaling van Kalém, en toen deze uiteindelijk regelmatig en langzaam ging viel ook zij in slaap. De nacht bracht ze dromend door, dromen waarvan ze de volgende ochtend niks meer wist. Toen haar ogen die ochtend opende schopte ze tegen het deken aan, waarbij deze iets opbolde en zacht weer op haar benen nerstreek. Ze had het die nacht niet koud gehad, maar de tocht was op het moment duidelijk te voelen. Ze duwde haar bovenlichaam iets omhoog en keek naar de spiegel tegenover haar. Zoals verwacht zat haar haar ongefatsoeneerd, met een zucht bracht ze een hand naar haar haar. Deed een poging tot het fatsoeneren en toen dit niet meewerkte liet ze zich weer in haar bed vallen. Haar lichaam kantelde iets en vanuit haar bed zocht ze naar Kalém, die zich iets onder zijn deken leek te verstoppen. Ze keek hem nog even aan en draaide toen weer weg, starend naar het plafond probeerde ze haar dromen te achterhalen. Dit had geen effect.

Kalém

Hij werd wakker van de zachte geluiden die Lissely maakte, hij was een lichte slaper. Misschien had hij het zichzelf wel aangeleerd, omdat hij soms alleen buiten sliep. Gevaar kon overal plots opduiken, hij deed zijn ogen open. Zijn bruine ogen stonden een stuk helderder, de slaap had hem goed gedaan. Hij rekte zich kort uit en keek toen naar Vinal, die hem met zijn felle, inteligente ogen aan zat te kijken. Hij draaide zich op zijn zij, zodat hij naar Lissely kon kijken. 'goedemorgen' Fluisterde hij zacht, zijn stem klonk vriendelijk en opgewekt. HIj zette zijn eleboog onder zijn lichaam en duwde zijn bovenlichaam omhoog, steunend op zijn eleboog keek hij de kamer rond. Ook zijn koperrode haar zat wat warrig, maar niet extreem en het glansde zoals het altijd deed. Toen keek hij terug naar Lissely, er ontstond een rustige grijns om zijn lippen. Vinal sprong overeind en keek Kalém bijna vragend aan. Hij knikte en Vinal schoot de kamer uit, hij zou gaan jagen. Zijn vriend had altijd de rare eigenschap, dat hij altijd een uitweg vond, ook uit een gesloten huis. Hij maakte zich dan ook geen zorgen, dat hij niet naar buiten kwam. Het was al een hele overwinning dat Vinal niks gesloopt had, alles had hij netjes gelaten.

Lissely

Ze voelde een lichte druk op haar voorhoofd, de druk die ontstaan was door ded rank die ze gistere naar binnen had gewerkt. 'Hallo daar casanova' Antwoord ze met een kleine glimlach wanneer hij spreekt. 'Hoe was je nacht?' vroeg ze daarna. Haar haar viel achter haar heen en reikte het bed maar net terwijl ze met steun van haar elleboog iets omhoog zat. Ze keek iets naar beneden, waar Kalém op zijn matras lag. Haar bed was net iets hoger, maar veel was het niet. Ze had bewust een laag bed gekozen, zodat wanneer ze uit haar bedviel, dit niet hard was. Het was een van de vreemde dingen waar Lissely aan dacht bij een aankoop. Ze was van de details, dacht aan alles wat niet van belang was wanneer ze overwoog iets te kopen. Waardoor vaak dingen werden weggestreept van haar to buy list. Ze trok haar been iets op waardoor het deken kreukte. Ze moest altijd bewegen, had moeite met stilzitten. Om die rede bewoog har voet onrustig heen en weer. Ze lag nooit lang stil, zelfs wanneer ze sliep was ze onrustig. Dit was een andere rede waarom ze extra had gelet op de hoogte van haar bed, eruit vallen deed ze vaak genoeg.

Kalém

Hij schoof zijn armen onder zijn hoofd, zodat hij op zijn handen kon rusten. Zo keek hij naar het plafon, toen ze tegen hem sprak. Hij draaide zijn hoofd weer in haar richting en grijnsde lichtjes. 'Prima hoor, zullen we wat eten en wil je me dan het dorp laten zien?' Hij was altijd al to the point geweest, ergens omheen draaien had hij geen behoefde aan. 'En heel erg bedankt voor je gastvrijheid, ik wadeer het' Hij drukte zichzelf uit het matras en stond op. Hij haalde zijn hand door zijn haar, wat meteen in glansende plukken over zijn schouders viel. Op een vreemde manier hoefde hij nooit zoveel aan zijn haar te doen, het ging vanzelf. Hij gaapte een keer en schudde toen zijn kleren uit, die hij had aangelaten. Behalve zijn jas die nogsteeds in de kamer lag. Hij glimlachte nog is naar haar. HIj zou wachten op antwoord voor hij de kamer uit liep, zodat ook zij zich kon aankleden en haar ochtend ritueelen kon uitvoeren. Hij was er erg makkelijk in en veel doen 's ochtends deed hij niet, hij at en deed andere kleren aan als hij daar de beschikking over had. Al zijn spullen had hij ook in de kamer laten liggen en hij had geen zin iets anders aan te trekken. Hij had geen last van de drank, wat hem meeviel. Natuurlijk had hij dorst, dat was een ding die je voor lief moest nemen, dat hoorde er echt gewoon bij. Zijn ogen fonkelden vriendelijk en rustig, hij was helemaal bijgekomen van zijn reis. Daardoor kwam hij weer tot zichzelf en kon je hem soms best gevaarlijk noemen, gevaarlijk op een manier die niemand direct opviel en waar de meesten helemaal niet achterkwamen. Vinal verscheen in de kamer, een aantal bloedsporen nog om zijn bek. Zijn fel gele ogen keken verontrust de kamer rond, alsof hij bang was dat er in de tussentijd van alles was gebeurt, wat niet had mogen gebeuren.